بناکسان چو رسی حرمت و تواضع کن
دری که پست بود می توان خمیده گذشت
***
از تواضع کم نگردد رتبه گردن کشان
نیست عیب گر بود شمشیر جوهر دار کج
***
کاکل از بالا نشستن اندکی حاصل نکرد
زلف از افتادگی پهلو نشین ماه شد
***
افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمین که بلند است
***
تواضع به گردن فرازان نکوست
گدا گرتواضع کند خوی اوست
***
فروتن بود هوشمند گزین
نهد شاخ پر میوه سر بر زمین
No comments:
Post a Comment